Shades of Ember is een serie foto's die de associatie maakt tussen plekken in een verlaten spookstad in Noord-Sumatra (Indonesië) en portretten van mensen waarvan ik me inbeeldde dat ze daar gewoond hadden.
In 2010 barstte de Gunung Sinabung-vulkaan uit en werden duizenden mensen geëvacueerd. Sindsdien is de vulkaan actief, zijn er meerdere uitbarstingen geweest en het is niet te zeggen wanneer de volgende zal zijn. In de stad aan de voet van de vulkaan kun je de impact van de evacuaties zien. De burgers moesten onmiddellijk vluchten, hun huizen, hun spullen en alles wat ze hadden achterlatend. Waar gingen ze heen? Hoe hebben ze het overleefd? Wat doen ze nu? Vragen zonder antwoorden.
Tijdens mijn reis een aantal jaar terug, maakte ik portretten van Indonesiërs die een extra verhaal toevoegden aan mijn reizen. Een oude dame die in een grot woonde, de gids die ons meenam om te wandelen of zelfs kinderen op straat.
Het viel me op dat ze allemaal een verhaal als dit te vertellen hadden of hadden kunnen hebben. Indonesië is een land dat de gevolgen van klimaatverandering al ernstig voelt, met uitbarstingen, aardbevingen en tsunami's tot gevolg. Er is geen manier om te voorspellen wanneer de volgende natuurramp zal plaatsvinden. Dus de oude dame, de gids, de kinderen op straat, ze leven van dag tot dag en proberen een toekomst uit te bouwen waarvan ze weten dat die in een paar seconden kan worden vernietigd.
Deze associaties tussen de foto's zijn gebaseerd op interacties tussen inhoud, kader en kleuren. Het roept vragen op voor het publiek, zoals: waar ziet de fotograaf de relatie tussen de foto's, welk verhaal wil ze vertellen, waarom heeft ze die twee foto's aan elkaar gekoppeld? Opnieuw vragen zonder antwoorden.
Het publiek dat naar deze foto's kijkt zou zichzelf kunnen afvragen: welke foto's zou ik combineren? Welke verhalen zou ik vertellen?
Iedereen zal deze vragen beantwoorden op basis van zijn eigen referentiekader. Is er dus een verschil in het opbouwen van associaties tussen elk individu en had mijn vrouwelijke blik invloed op de keuzes die ik als fotograaf heb gemaakt?
Alle foto's in Shades of Ember zijn gemaakt met een analoge camera, een Nikon F2. Tegenwoordig kan fotografie worden gezien als een vluchtig medium, met duizenden foto's die dagelijks voor onze ogen flitsen. Voor mij laten de negatieven van een rolletje film, waarvan je het resultaat pas maanden later ontdekt, een blijvende indruk na die we tegenwoordig zo gewoon geraakt zijn te vergeten. Net als een stad in gloeiende as verdwijnt een permanente schaduw achterlaat.